Eric Ter – Soundscape Road

An avowed introvert, this sexagenarian twisted through the sixties, haunting the boutiques of Carnaby Street while his French cronies threw stones at the police during the student riots of 1968. Enslaved by outrageous contracts while recording in the most prestigious studios, Ter invited Mick Taylor (at his best) on one of his albums and almost worked with Richard Branson before he survived a 15-year stint in California producing rap artists. He is back today with his own brand of impressionistic, psychedelic, groove-laden, and humorous blues. The work of an aging hippy bard with flowers in his hair, this album showcases an inventiveness close to Zappa’s and guitartheatrics worthy of Jimi’s.

Track Listing:
1. The Fella – 3:32   2. Sunset / Sunrise – 1:44   3. I Dig R&R Music – 3:34   4. She Said It – 1:46   5. Things To Visualise – 2:31   6. Matter Of Time – 3:04   7. Himalaya – 0:34   8. Walking the dog – 4:24   9. Soundscape Road – 4:06   10. Square Funk Taboo – 1:52   11. Just a Thing – 2:03   12. The Bells – 3:44   13. Got Me Bad – 5:19   14. Wild Child – 3:04 

Personnel:
Eric Ter (vocal, guitars, slide, drums, percussion, bass, keyboard, ‘celestial voices’ on 7) , Daniel Cambier (bass on 1-4,6,8) , J.B. LePape  (drums on 3,4,6) , Nadir Babouri (percussions on 2) , Theodore Welch (drums on 9-11, percussion on 10)

Reviews: 1. www.rootstime.be - Eric Schuurmans
Eric Ter zal voor een groot aantal lezers en roots liefhebbers een onbekend muzikant zijn. Hij is, zoals andere muzikanten, een artiest met hoogtes en laagtes. Eric Ter (ET, zoals hij zichzelf afkort op de CD) is een Frans introvert artiest van veel uitersten en omzwervingen, waar hij openlijk voor uit komt. Hij is al van in de jaren ’70 actief in de muziek scene. Deze ondertussen zestigjarige heeft lopen pronken in Carnaby Street, heeft muziek opgenomen in het kasteel van Hérouville in de Val-d’Oise FR en hij heeft samen gewerkt met Mick Taylor (ex “Rolling Stones”) en met Richard Branson (oprichter en baas van de Virgin Group). Na vijftien jaren productiewerk te hebben gedaan voor o.a. rappers in Amerika, is hij midden jaren ’90 terug gekeerd naar Frankrijk en laat hij nu opnieuw van zich horen. Hij zingt zowel in het Frans als in het Engels en houdt zich vast aan de blues, met wat folk, pop en veel psychedelica. ET werkt vaak solo in de studio’s, maar is op dit album soms begeleid door Daniel Cambier (bas) en J.B. LePape, Nadir Babouri of Theodore Welch (drums, percussie). Op het nieuwe album “Soundscape Road” van deze bejaarde hippie, niet minder dan elf eigen composities en drie bewerkingen. Het album klinkt heel experimenteel, met veel gitaar demonstraties die soms  heel sterk aan Lou Reed, Frank Zappa en het gitaarspel van Jimi Hendrix doen denken. Of Hij ook de fans van deze groten zal kunnen imponeren, valt nog af te wachten.
ET schreef de meeste nummers van het album “Soundscape Road” zelf. Het album kan je omschrijven als impressionistisch, psychedelisch en blues met veel grooves. Je voelt je wandelen tussen zwarte Amerikaanse muziek, maar ook langs Angelsaksische muziek. 1”The Fella” is de opener en klinkt erg Angelsaksisch, als een erkenbare top 20 popsong genre “Blockheads”. ET zingt niet echt onderhoudend en vertelt (te) weinig. Ian Dury deed dit origineler en veel beter!  2”Sunset / Sunrise” is een éérste korte experimentele song met veel bedwelmend gitaargestoei. In 3”I Dig R&R Music” (P.Stookey/J.Mason/D.Dixon) gaat ET moeizaam mompelend zijn weg verder, zoekend naar oplossingen in de lange donkere steeg die R&R heet.  4”She Said It” is de volgende korte intermezzo die opent met gebabbel en overgaat in funky gitaar geïmproviseer. 5”Things To Visualise” begint hoopgevend, maar stottert al na even luisteren. ET vanuit de verte, vanachter zijn glas psychedelische ochtendthee.  In 6”Matter Of Time”alweer veel gitaar pedaal geduw maar te weinig inhoud.  7”Himalaya” is een korte symfonische overgang met ‘Celestial voices’ (hemels?) naar 8”Walking The Dog” (Rufus Thomas). Het bekende nummer van de man uit Mississippi is een hoognodige oppepper tijdens deze lange wandeling.  De titelsong 9”Soundscape Road” opent heel experimenteel met een drum intro, waarna ET op gitaar en de percussionist groovy overnemen. Het nummer moet de eerste echte bluesy interventie zijn. De gitaar van Et jammert als Santana en de hallucinaties gaan onverpoosd verder.  10”Square Funk Taboo” is kort en doet aan een country folk song denken.  Met 11”Just A Thing” gaan we in een Zappa sfeer verder en is herhalen het trefwoord.  ET luidt niet echt de klokken in zijn solo 12”The Bells”. Hij bespeelt in deze track alle instrumenten zelf en laat de rest aan de luisteraars over.  Met 13”Got Me Bad” krijgen we echte blues op akoestische gitaar. ET doet het opnieuw solo en maakt hier duidelijk het verschil. Hij laat hier horen wat een echte blues liefhebber wel kan pruimen en waarover het m.i. meer moet gaan.  Het einde gaan we tegemoet met 14”Wild Child” (T.Rush), de laatste solo van ET, op een eigen rockende wijze.
Wat ik over het album “Soundscape Road” van Eric Ter nog verder moet of kan zeggen weet ik niet echt goed, omdat ik dit album op zich niet goed weet te catalogiseren. Het album is een moeilijke (te) gevarieerde psychedelische mix, met heel veel geëxperimenteer op gitaar, percussie en andere elektronica. Dat er ook liefhebbers van dit genre zullen zijn, is vanzelfsprekend.