Morgan Davis – Drive My Blues Away

Track Listing:
1. Sure as You Live - 4:26   2. Thank You, Mr. Reed - 2:38   3. Anticipation - 3:13   4. When You Got a Good Friend - 2:49   5. Arlene - 3:35   6. The Money Men - 4:14   7. Dissatisfied - 3:35   8. Re-break My Heart - 3:21   9. Love Puzzle - 4:54   10. Look Down the Road - 2:03   11. Drive My Blues Away - 4:06   12. Happy Song - 2:55   13. Ramblin' on My Mind - 3:04

Personnel: 
Morgan Davis (guitars, cigar box guitar, voice) , Colin Linden (guitar on "Happy Song") , Seymour Townes (harmonica) , Franz (percussion on "Sure As You Live")

Reviews:

1. www.rootstime.be – 2012.02.05
De veteraan Morgan Davis, een uit Detroit afkomstige zanger-gitarist,   die nadien via Californië in 1968 in Canada belandde, heeft met "Drive   My Blues Away" zijn negende album afgeleverd en dit is meteen de   opvolger van "Painkiller" uit 2003 en "At Home in Nova   Scotia" uit 2007. Wat hier aan vooraf gaat is dan ook wel een beetje   blanke bluesgeschiedenis. In de loop van de jaren speelde Morgan in een   heleboel bands, zoals the Rhythm Rockets, The Knights of The Mystic Sea, en   speelde zelfs ook mee in David Wilcox's eerste band, maar de laatste jaren   kerft hij zich een eigen reputatie als country bluesman met zijn gitaren,   waaronder ook een zelfgemaakte sigarenbox gitaar. 
In 1982 verscheen zijn debuutalbum "Ready to Play", dat kan   bogen op originele, vaak humoristische lyrics, en energieke muziek met   invloeden van Jimmy Reed, Ike and Tina Turner, Chuck Berry en Fats Domino, de   muziek waarmee hij opgroeide. Later volgden nog tal van albums, en nu is er   dus het album "Drive My Blues Away " dat hij opnam met een beetje   harmonica van Seymour Townes, en een vleugje percussie in het nummer   "Sure As You Live", maar voor het grootste deel is het gewoon Davis   en zijn diverse gitaren. Morgan's vriend en bandlid Colin Linden, die dertig   jaar geleden ook op zijn debuutalbum meespeelde, komt op dit album ook even   gitaar spelen op een remake van "Happy Song", een nummer dat   verscheen op dat debuut.
Elementen uit blues, folk en country leggen op dit nieuwe album een   rijke muzikale traditie bloot. Hij weet zijn nostalgisch aandoend   songmateriaal eerder fris dan stoffig te laten klinken. Het moet dan ook gezegd   worden dat Morgan Davis een meer dan begenadigd muzikant is, maar zich   desondanks nooit laat verleiden tot oubollige gitaarcapriolen. Het liedje   staat voorop. Davis kiest voor het vertrouwde geluid van countryblues en   gevoelige ballads en plakt daar eveneens vertrouwde onderwerpen aan vast. Dat   biedt voldoende stof voor dertien songs waarbij we het gevoel krijgen dat   alles live werd opgenomen, zoals zijn enige live-cd die in 1994 verscheen. 
Davis heeft zijn intieme liedjes voorzien van een sobere akoestische   begeleiding waardoor er soms wel een aantal zwakke momenten te vinden zijn -   waarschijnlijk een gevaar van een snelle tevredenheid - waardoor nummers als   "Anticipation" en "The Money Men" sneller afgezaagd   klinken en uiteindelijk weinig inspirerend, hoe goed ze ook uitgevoerd zijn.   Maar er zijn op deze plaat meer dan genoeg pareltjes om een juiste balans te   vinden. Zo bevat het openende "Sure As You Live" een eenvoudig maar   effectief hypnotische groove en "Thank You Mr. Reed" dat hij brengt   - zoals deze legende zelf zijn muziek bracht - als een luie Jimmy   Reed-achtige shuffle. In zijn aantekeningen op deze cd wijst hij erop dat   elke set steeds werd geopend met een Jimmy Reed nummer als opwarmer en wil   hiermee zijn dank tonen met "Thank You Mr Reed", waarin hij met   behulp van niet minder dan 27 titels van Reed’s songs deze in de lyriek van   dit nummer weet te verwerken. "Re-Break My Heart" en "Love   Puzzle" zijn slim geschreven en de titeltrack kunnen we best omschrijven   als een aardige road song. 
Covers zijn er van o.a. Lightnin 'Hopkins, het relatief zeldzame   "Arlene", Rice Miller, ook bekend als de eerste Sonny Boy   Williamson en een paar van Robert Johnson: "When You Got A Good   Friend" en een versie van "Ramblin’ On My Mind", een track van   de toen nog veel jongere Davis opgenomen in diens appartement in Rochdale in   1973. Pracht van een cover om deze plaat mooi mee uit te zingen. Ook mogen we   het nummer "Look Down The Road" van Skip James niet vergeten te   vermelden want hier horen we Davis op zijn sigarenbox gitaar. Morgan Davis   laat zich niet makkelijk vastpinnen. Zo is hij naast singer songwriter met   een uitgesproken talent voor het schrijven ook een veelzijdig snarenplukker.   Davis heeft zich door de jaren ontwikkeld tot een begeesterd verteller en   klasse gitarist, en met dit aangename album "Drive My Blues Away",   opgenomen vorig jaar in de Echo Chamber Audio van Halifax, N.S., blijkt dat   hij geen zuivere bluesy wegen bewandelt, maar ook folk en country verwerkt,   waarbij Davis geen nieuw geluid laat horen, maar wel een overtuigend. Van   zulke platen verschijnen er ieder jaar een paar, ik mag ze graag tot me nemen.