The Delta Saints

The Delta Saints have spent the last few years cultivating a serious buzz and a strong fan base around Nashville and throughout the American southeast. With their special brand of Blues, Swamp music, revisited Southern Rock and Funk, they epitomize a new generation of artists bearing the torch of glorious bands such as The Allman Brothers or The Black Crowes.

Track Listing:
1. A Bird Called Angola - 3:08   2. Good In White - 3:39   3. Company Of Thieves - 3:54   4. Steppin' - 5:24   5. Momma - 4:16   6. Pray On - 5:25   7. Voodoo Walk - 3:10   8. Callin' Me Home - 3:43   9. Swamp Groove - 2:58   10. 3,000 Miles - 4:13   11. Train Song - 4:28

Personnel:
Ben Ringel (vocals, dobro) , Greg Hommert (harmonica) , Ben Azzi (drums) , David Supica (bass) , Dylan Fitch (guitar)

This Release is for European distribution only and is the combination of two EP's that were released completely independently in the USA.
1,2,3,7,8,9 Originally "Bird Called Angola" EP. 
4,5,6,10,11 Originally "Pray On" EP.

Reviews:

1. www.rootstime.be - Jonas
Hoewel de Delta Saints in Europa nog nobele onbekenden zijn, heeft dit vijftal reeds een trouwe fanbase en een ijzersterke live-reputatie opgebouwd in in Music City en het zuidoosten van de VS. Gelukkig komt daar naar alle waarschijnlijkheid verandering in met de release van het gelijknamig getitelde album, dat een samensmelting is van twee eerder uitgegeven EP’s en zich specifiek toespitst op het veroveren van de Europese markt. Aan rauw talent ontbreekt het deze groep in geen geval; hun steile opmars verraste muziekliefhebbers allerhande zelfs zodanig dat al snel vergelijkingen werden geopperd met ronkende namen als Led Zeppelin en Joe Cocker.
Toegeven, zulke vergelijkingen zijn naar onze mening eerder overhaast. Desalniettemin vormt dit album het onweerlegbare bewijs dat de Delta Saints wel eens tot grootste dingen in staat zouden kunnen zijn in de nabije toekomst. Zoals hun naam reeds aangeeft, liggen de roots van deze band in Louisiana en de Mississippi Delta. Verwacht dan ook geen blues pur sang van de Delta Saints; in plaats daarvan wordt u een zeer smakelijke mix tussen swamp-rock, delta-blues en funk voorgeschoteld.
Op indrukkwekkende wijze slagen de Delta Saints er op dit album in om deze veelheid aan stijlen volledig naturel en op erg energieke wijze samen te bundelen. Het enthousiasme van deze jonge band spat er dan ook vanaf in de eerste vier nummers, dat met een verschroeiend tempo naar hét hoogtepunt van dit album toewerken, nl. het ijzersterke nummer ‘Momma’. Hierna laat de groep zich ook van zijn meer gemoedelijke kant zien, hoewel zelfs in de rustigere nummers zoals ‘Pray On’ steevast gaandeweg wordt overgeschakeld naar een opzwepender tempo. Daardoor voelt dit album bij momenten aan als een sneltrein die elk moment dreigt te ontsporen, maar het heerlijk rauwe stemgeluid van de frontman Ben Singler herinnert er ons op zulke momenten steeds aan dat deze band als goed geoliede live-machine de teugels ten alle tijde stevig in handen weet te houden. Ook zeker het vermelden waard is het ‘Swamp Groove’ dat een erg smaakvolle cross-over vormt tussen ouderwetse soul en swamp-rock.
Een instant-klassieker kunnen we dit album niet noemen, daarvoor krijgen we net iets te weinig uitschieters als ‘Momma’ te horen. Desalniettemin zal menig rock –en bluesfan het rauwe, onstuimige geluid en de muzikale gelaagdheid van dit talentvol vijftal en zeker en vast weten te apprecieren. Wij gaan er dan ook van uit dat de Delta Saints een mooie toekomst tegemoet gaan, al was het al alleen omwille van hun indrukwekkende live-reputatie en jeugdige aantrekkingskracht. To be continued!