Harmonica Shah – Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me

Track Listing:
1. All My Kids Is Ugly - 5:20   2. Shake It Mama - 5:02   3. Short Haired Woman - 6:24   4. I’m Gonna Miss You Like the Devil - 3:56   5. Her Eyes Turn Green As Grass - 7:02   6. Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me - 5:41   7. Worried Life Blues - 3:27   8. Honey, I Ran Out of Lies - 4:49    9. Undercover Millionaire - 3:56   10. Blind Man Crying In the Middle of Detroit - 4:52    11. Doctor Baker’s Blues - 4:47   12. Death Bell Tollin’ - 10:07

Personnel:
Harmonica Shah (vocals, harmonica) , Jack de Keyzer (acoustic and electric guitar) , Julian Fauth (piano, vocals on track 3 &7) , Bucky Berger (drums, timpani, percussion) , Alec Fraser (percussion)
Recorded by James Paul at Rogue Studio, Toronto on March 18^th and 19^th, 2013.
Andrew Galloway: Executive Producer

Review: 

1. www.bluesmagazine.nl - Paul Scholman - 2013.12.04 
‘Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me’, het verse album van Harmonica Sjah, dat op 15 oktober 2013 werd uitgebracht op het label Electro-Fi. Detroit’s premier bluesman Harmonica Shah is terug met een nieuwe back to the roots blues plaat. Detroit is als stad zo goed als failliet, maar Harmonica Shah klonk nooit beter als op deze met 12 nieuwe actuele Bluesnummers gezegende ‘Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me’.
Shah, geboren in Californië, bracht zijn tijd ook door in Somerville, Texas, met zijn bluesharmonica en gitaar spelende grootvader, Sam Dawson. Dawson had o.a. platen opgenomen voor zowel Alan Lomax en Duke Records. Zijn moeder, een schoonheidsspecialiste, had hem aangemoedigd om verkoper te worden voor Jet, een tijdschrift in het laatste deel van de jaren 1950. Dit liet Shah toegang tot Oakland bars en clubs, waar hij muzikanten hoorde zoals Lowell Fulson, Jimmy McCracklin, Juke Boy Bonneren en Big Mama Thornton.
Hij verhuisde naar Detroit in 1967, en werkte voor vijftien jaar Ford Motors. Shah kocht een goedkope harmonica in 1976, tijdens een taxiritje chauffeur, werd Shah gevraagd om in een lokale bluesclub enkele jamsessies mee te doen. “Like hell, that’s it, don’t turn it back”, had Shah opgeroepen.
In de loop der jaren speelde Shah naast Bobo Jenkins, Eddie Kirkland, De Butler Twins en Willie D. Warren. Zijn debuut album, Motor City Mojo werd uitgebracht door Blue Suit Records in 2000. Zijn album uit 2006, Luister At Me Good , werd opgenomen in Toronto, en omvatte bijdragen van de Blues Music Award winnaars Mel Brown op gitaar, en Willie “Big Eyes” Smith drum.
Shah toerde over heel de Verenigde Staten, evenals in Europa, Rusland, Japan en Australië. Dichter bij zijn roots treed Shah nog steeds op bij John’s Carpet House in East Detroit. Hij veranderde legaal zijn geboorte naam naar Seward Shah. Shah’s meest recente release was een live album uit 2011, Harmonica Shah – Live At The Cove, op zijn huidige platen label, Electro-Fi Records.
Deze plaat bevat boogie woogie, Chicago Blues, tussen de regels door Delta “right from the swamps” blues, lekkere uptempo blues. Het swingt, het beweegt, het leeft, een echte zwarte bluesplaat, zo uit de fifties weggeplukt. Uitstekende bluesstem van Shah die alleen al the blues uitstraalt. Dan ligt er her en der een heerlijke gitaar onder van Jack de Keyser, met name in ‘Death Tell Tollin’, maar het harpje neemt het geraffineerd over en maakt deze plaat lekker spannend zo aan het eind en boogie woogie piano maakt het af. Heerlijk nummer, net als de overige elf, die eerst nog ff lekker op repeat gaat. Het duurt maar 10 minuten…..

2. www.rootstime.be
De industriestad Detroit heeft een niet al te goede naam qua luchtvervuiling, onveiligheid en dies meer, maar Seward ‘Harmonica’ Shah leeft en speelt daar en dat maakt veel goed.  Anno 2014 is de naam ‘Harmonica Shah’ synoniem voor een ervaren bluesman die compromisloze zang met bluesharp tot de essentie van zijn Rhythm & Blues maakt. Hij zingt steeds met passie en af en toe scherpe uithalen op zijn bluesharmonica. Zijn blues geeft blijk van een donkere ‘streetwise’ gevoelsstroom. Wat hij voelt wil hij hoe dan ook overbrengen in zijn muziek, zijn manier van communiceren, getuige nu ook zijn nieuwste album "Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me". Hoewel Seward 'Harmonica' Shah zich vooral op latere leeftijd als muzikant ontwikkeld heeft, na verhuisd te zijn naar de ghetto’s van Detroit, is blues altijd een belangrijke factor in zijn leven geweest. Shah werd in 1946 geboren in Oakland, CA en bracht zijn jeugd door in Oakland en Texas, waar hij verbleef bij zijn grootouders. Zijn grootvader speelde gitaar en heeft nog opgenomen voor Alan Lomax. Op 16 jarige leeftijd ging Shah terug naar zijn moeder, waar de hij kans kreeg om frequent Slim Jenkins club te bezoeken. The Bay Area was vol van blues artiesten als Lowell Fulson en Big Mama Thornton. George 'Harmonica' Smith, BB King en Sonny Terry & Brownie McGhee kwamen er ook regelmatig op doortocht. Na de middelbare school verhuisde Shah naar het Midwesten, waar voldoende werkgelegenheid was, en kwam opnieuw in aanraking met de blues. Zo zag hij Buddy Guy en J.B. Hutto aan het werk in de Eldorado Lounge in Battle Creek, Michigan. Shah vond een baan bij de autofabrieken van Ford, waar al vele Detroit bluesmannen voor hem hadden gewerkt. Niet alleen om hun brood te verdienen, maar tegelijkertijd om de rauwe stijl te ontwikkelen, die zo kenmerkend is voor de Motor City Blues. Shah was niet gecharmeerd van de werktijden bij Ford, namelijk 12 uur per dag en 7 dagen per week. Veel aantrekkelijker vond hij de bluesscène in Detroit! Hij was dan ook vaker te vinden in de clubs en bars, dan bij de Ford fabrieken. Hij ontmoette er lokale muzikanten als, Bobo Jenkins, Eddie Burns, Johnny 'Yarddog' Jones, die allen Shah aanmoedigde en hielpen zijn vaardigheden te verbeteren op de harmonica. Hij ontwikkelde een eigen stijl van het schrijven van nummers, gebaseerd op eigen ervaringen en het leven in Detroit. Dit samen met zijn rauwe, pure mondharmonica geluid, maakt Shah tot een nieuwe blueslegende. Dit wordt onderstreept door de regelmaat waarmee hij nieuwe cd’s uitbrengt op Electro-Fi Records, evenals de uitgebreide tournees door de Verenigde staten en Europa.

Onlangs verscheen zijn album "Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me",  opgenomen in de maand maart van vorig jaar. Of beter gezegd live opgenomen in de studio met een minimum aan overdubs met slechts een akoestische piano, elektrische gitaar, mondharmonica en drums. Er staan 12 tracks op deze cd die begint met "‘All My Kids Is Uglyl", een song geschreven door Dale Robertson, en Shah's bekende harmonica-intro, meteen een veelbelovende aftrap en een zeer illustratief nummer voor deze plaat waarin een bruisende ritmesectie, een genadeloos harmonica en een bitsige gitaar haar visie geeft op de blues. Opvallend  is dan ook het samenspel in dit nummer, laat staan een tekst als "All my kids is ugly and it’s all because of you/ I don’t pay that no mind no more ‘cos the mailman is ugly too". De twee andere nummers niet geschreven door Shah zijn de Lightnin 'Hopkins compositie,"Short Haired Woman", met een slagzin als "I don’t want no woman whose hair is shorter than mine" en "Worried Life Blues".  In beide songs is het Shah en pianist Julian Fauth die de zang voor hun rekening nemen "Worried Life Blues", wordt daarbij akoestisch en zonder drums gespeeld, een delicaat,emotioneel en ontroerend nummer. Naast Julian Fauth, die met Shah zingt in een paar nummers is het gitaarspel van Jack De Keyzer van grote klasse. Sjah's eigen nummers zijn geloofwaardig, waarheidsgetrouwe verhalen over man / vrouw verhoudingen, enkele hiervan klinken bijna heel persoonlijk. Net als de oudere bluesmannen, komen de thema's, melodieën en teksten van andere songs/artiesten, maar hij maakt er steeds zijn eigen versie van. Bijvoorbeeld: "I’m Going To Miss You Like The Devil" is best vergelijkbaar met John Lee Williamson's "Dealing With the Devil", terwijl we in "Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me" steeds het "Rock Me Baby" riff terug horen. Rocken doet de band dan weer in "Blind Man Crying In The Middle Of Detroit", waarin we best "‘Rolling And Tumbling" kunnen horen en "Shake It Mama" is dan weer een vlugge ‘mojo’ shuffle met een rockend gevoel. "Her Eyes Turn Green As Grass" is werkelijk een prachtsong, een bluesy song  met een Muddy-achtige gitaarspel, het nummer is eerder een klassieker met Shah's Little Walter achtige harpspel. "Honey, I Ran Out Of Lies" is een shuffle waarbij piano- en gitaarspel domineren. "Undercover Millionaire' is dan weer een vlugge boogie instrumental met harp, piano,en gitaar in de schijnwerpers. De laatste twee tracks op dit album brengen enigszins wat verandering, "Doctor Baker’s Blues" heeft eerder een tango ritme met percussie en een sound waarbij het Santana-achtige elektrische gitaarspel en Shah's jammerende harp en zang alles mooi bij elkaar houden. Het afsluitende, en zelfs meer dan tien minuten durende  "Death Tell Tollin'" waarbij het gitaarspel van Jack de Keyser, geleidelijk overgaat in Shah's heerlijke harpspel, en  waarbij een boogie woogie piano deze song met verve afsluit, is werkelijk een topper.  Als er zoiets bestaat als een typische bluesveteraan, is Harmonica Shah daar zo'n beetje de type van: begenadigd songschrijver, superieur harmonicaspeler, aansprekende zanger, grootse carrière, alom gerespecteerd, maar zelden de aandacht krijgend die hij op grond van zijn kwaliteiten verdient. Zijn vaste schare fans heeft deze plaat natuurlijk al lang in huis gehaald, maar voor wie nog twijfelt, luister even naar deze 12 tracks en u hoort dat onze man in een uitmuntende vorm steekt op "Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me". Een echte aanrader voor liefhebbers van non stop hard rockin' rhythm & blues.

3. www.keysandchords.com - Ivan Van Belleghem (4½)
Op zaterdag 17 mei 2008 gaf Harmonica Shah een gedenkwaardig concert weg op Spring Blues in Ecaussinnes. Hij toerde toen met een straffe band met drummer R.J. Spangler (ook bekend vanwege zijn werk met Johnnie Bassett) als blikvanger en het viel wel op dat Harmonica Shah geen gewone was.
Harmonica Shah werd op 31 maart 1946 geboren in Oakland, Californië. Zijn echte naam is Thaddeus Hall, maar hij slaagde er in die naam officieel te veranderen in Seward Shah.
Hij groeide op in Somerville, Texas waar zijn grootvader Sam Dawson hem de liefde voor de mondharmonica bijbracht. Op die manier was het voor Seward maar een kleine stap naar Harmonica Shah. In 1967 arriveerde Harmonica Shah in Detroit en velen onder ons zullen Harmonica Shah nog kennen uit de tijd dat hij in Detroit een duo vormde met Howard Glazer.
‘Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me’ (Het stoort mij niet dat ik niets heb) is het zesde solo album van Harmonica Shah en we mogen gerust zeggen dat het een sterke plaat is geworden.
Harmonica Shah is niet alleen een ‘ace’ op harmonica, hij is ook nog eens een uitstekend zanger. Hij wordt begeleid door Julian Fauth, die prachtig werk levert op piano en op ‘Worried Life Blues’ en ‘Short Haired Woman’ vocaal in duel gaat met Shah.
Samen met Harmonica Shah is het vooral Jack De Keyzer die de plaat mee helpt inkleuren. Jack kan soms messcherp voor de dag komen en hij zorgt voor een puike wisselwerking met Julian Fauth en Shah in nummers als ‘All My Kids Is Ugly’ en het op een rhumba ritme voort deinende ‘Doctor Baker’s Blues’.
Het hoogtepunt is echter de aanstekelijke rocker ‘Shake It Mama’, op de voet gevolgd door het schrijnende ‘Blind Man Crying In The Middle Of Detroit’ en de droefgeestige blues ‘Death Bell Tollin’’, waarin Shah ons vertelt hoe het voelt om een geliefde te verliezen.
‘Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me’ wordt u dan ook warm aanbevolen.

‘Havin’ Nothin’ Don’t Bother Me’ is so what the strongest cd we have received from Harmonica Shah