James Harman – Bonetime

15,73

Out of stock

SKU: Electro-Fi 3444 Categories: ,

Description

Here at Electro-Fi Records we are truly delighted to announce that Blues Legend JAMES HARMAN has signed with ELECTRO-FI RECORDS and that we will be releasing James' amazing new studio album "BONETIME", his first since 2003, worldwide on APRIL 21st, 2015.

The album consists of 12 stellar, new and original JAMES HARMAN compositions and features guest artists Nathan James, Junior Watson, Kid Ramos, Jeff Turmes, Kirk Fletcher, Gene Taylor. Candye Kane, Alan West and Mike Tempo. We cannot think of a better way to start off 2015 than to welcome JAMES HARMAN to Electro-Fi.

A Message From The Bone King:

Hey now, how y'all been? Since my last studio album, I've been busy touring (29 countries!), producing projects for other artists, and living my life the best I can. This CD features 12 tracks, all previously unreleased, chosen from more than 150 unfinished songs in my archive. Among these, I decided that the song "Bonetime" set the tone for the release. Therefore, I have reinvented myself as the King of Bones... and Bonetime it is!

These songs have a common thread: All of them are about the human condition. I do not write science fiction, scripts for documentaries or commercials... I tell stories about the human condition through blues songs. Here's the latest edition. Enjoy!

James Harman

Track Listing:
1. Bonetime - 3:09   2. (I Am) The World's Badluckest Man - 2:50  3. Ain't It Crazy - 3:16   4. Coldfront Woman - 7:00   5. Big Boned Gal - 4:02   6. Bad Feets/Bad Hair - 5:30   7. Just A Game Goin' On - 3:36   8. Blue Stretchmark Tattoo - 4:31   9. Yo' Family (Don't Like Me) - 4:10   10. Leavin' Fire - 4:46   11. Skirt - 3:59   12. The Clock Is Tickin' - 4:52

Personnel:
James Harman (vocals, harmonica) , Junior Watson (guitar on track 1) , Nathan James (guitar on tracks 2, 8, 9, 10, 12) , Kirk Fletcher (guitar on tracks 1, 3, 4, 6) , David "kid" Ramos (guitar on track 5, slide guitar on track 11) , Buddy Clark (bass, upright bass on tracks 1, 2, 4, 6, 8, 9) - Alan West (drums on tracks 1, 2, 3, 4, 6, 7, 8, 9) , Jeff Turmes (slide guitar on track 3, rhythm guitar, saxophones on track 6, guitar & baritone sax on track 7, tenor sax on track 11) , Gene Taylor (piano on tracks 2, 6, 8, 9, 10) , Sonny Leyland (piano on track 4) , Stephen T. Hodges (drums on tracks 5, 11) , Rick Reed (upright bass on track 11) , Mike Tempo (percussion on tracks 2, 5, 7, 12, trap drums on track 10) , Thomas Mahon (piano on tracks 5, 11) , Steve Marsh (tenor saxophone on track 11) , Candye Kane, Nena Anderson, Whitney Shay ( Background vocals on tracks 6, 8) 

Produced by James Harman/Icepick Productions
Recorded in California at: Westwood Recorders Van Nuys, Peace In The Valley, Burbank and Sacred Cat, Oceanside
Tracking engineers: Jerry Hall & Nathan James
Mixing by Nathan James & James Harman
Mastering by Nathan James
Liner notes editing: Bryan Powell, Lawrenceville, GA
Graphic design by Bob Wynne Graphics from ideas by James Harman
Photography by Anthony Donez

Reviews:

1. www.rootstime.com 2015.05.14
Zanger/harmonicaspeler James Harman, geboren in 46 in Anniston, Alabama, kreeg op zijn vierde al pianolessen, maar zijn interesse richtte zich eigenlijk meer op de mondharmonica. James luisterde al vroeg naar blues op de ‘zwarte’ radiostations en was amper zestien jaar toen hij al een professioneel blues performer was. Zijn inspiratie vond hij vooral bij harmonicagrootmeesters zoals Little Walter, Sonny Boy Williamson en Walter Hornton. Het begin van zijn professionele carrière dateert al van 1962, toen hij zijn eerste singeltje opnam en hij een rondreis door de States startte. Geen gemakkelijke klus, want in Chicago, New York, Miami of New Orleans zat men niet te wachten op een dergelijk jong muzikantje. Toen hij in ’70 naar Californië verhuisde begon het tij te keren. Blijkbaar had men daar wel oren naar wat James te bieden had en algauw verkeerde hij in het aangename gezelschap van kerels als Rod Piazza, maar ook Henry Vestine, Bob Hite en Alan Wilson van Canned Heat. Hij fungeerde als frontman van The Icehouse Blues Band waarmee hij vier Lp’s opnam. Twee maagbloedingen en evenveel echtscheidingen brachten hem op het randje van het leven. Toch bleef hij niet bij de pakken zitten. In 1977 richtte zijn eigen band op, "The James Harman Band", met aan zijn zijde piano- en Hammond wonder Gene Taylor (Canned Heat, The Fabulous Tunderbirds).
James zou ook nog deel gaan uitmaken van The Blasters, met o.a. David 'Kid' Ramos. Zijn keiharde doorzettingsvermogen werd keer op keer beloond wat resulteerde in nog maar eens veertien albums. Hij is nu 68 en kan terugkijken op een rijk palmares: 17 van zijn songs kwamen terecht in films of op televisie, hij ontving 14 W.C. Handy Blues Award nominaties, speelde in 29 landen met een gemiddelde van zo’n 250 concerten per jaar, stond in België op tal van grote festivals, zoals BRBF in Peer (1991), Spring Blues fest. in Ecaussinnes (2009) en 2 jaar geleden in (Ge)Varenwinkel blues & roots festival waar we met onze Amerikaanse blueszanger een fijn interview hadden, dat je hier kan lezen.
Onlangs verscheen zijn nieuwe album, "Bonetime", zijn debuut voor het label Electro-Fi , en dit na 12 jaar,  dus de opvolger van "Lonesome Moon Trance" uit 2003. De James Harman band kent vele bezettingen, maar steeds heeft hij een zeer fijne neus voor talent. Wanneer de opener, meteen ook de titeltrack, begint weet je dat je in de handen bent van een meester, een groot harmonica speler en zanger met rond zich een swingende band, waarbij op deze track de gitaristen Junior Watson en Kirk Fletcher al meteen stevig uithalen.  James wordt ook verder de plaat vergezeld door voormalige leden van zijn Icehouse Band waaronder de prachtige pianist Gene Taylor, gitarist Kid Ramos, drummer Stephen Taylor Hodges en multi-instrumentalist Jeff Turmes, waarbij andere gasten, zoals Candye Kane, Sonny Leyland, Alan West en Mike Tempo ook niet onvermeld mogen blijven.
Op "Bonetime" horen we 12 niet eerder uitgebrachte originele tracks die allen die onmiddellijk herkenbare 'Harman sound' bevatten. Deze songs werden zorgvuldig gekozen uit 150 onafgewerkte songs die door de jaren in Harman's archieven zijn blijven liggen en dus nergens eerder werden gehoord. Deze twaalf songs zijn zelf geschreven, waardoor hij wel degelijk bewijst dat hij kan componeren en ons al laat uitkijken naar de komende jaren als er misschien nog meer albums gaan volgen, want blijkbaar is er nog veel materiaal overgebleven. Maar laat ons het eerst houden op deze nieuwe 12 tracks waarbij James Harman laat horen dat blues weldegelijk een eigentijds geluid kan bevatten. Veel nummers hebben ook humoristische teksten, titels als "Blue Strechmark Tatoo", "Skirt" en "(I Am) The World's Badluckiest Man" laten dit alvast vermoeden. Dit laatste nummer is voorzien van uitstekend rockend pianospel van Taylor naast het sterk slide gitaarwerk van Harman's huidige medewerker, Nathan James. Elders speelt Kid Ramos in een Elmore James-stijl slide in "Skirt", waarbij we ook Jeff Turmes horen op tenor sax. Een van de meest opvallende tracks is de 7 minuten tellende slow blues "Coldfront Woman" met Sonny Leyland achter de grote piano en wederom het verfijnde gitaarwerk van Kid Ramos.  Naast zijn in bekende West Coast stijl gebrachte bluessongs als "Bad Feet/Bad Hair", "Blue Stretchmark Tattoo" en "Yo'Family’ (Don't Like Me)" is er ook plaats voor een meer semi-akoestische track, "Leavin' Fire", met naast Taylor op piano het subtiele gitaarspel van Nathan James. "Bonetime" is een echt goed album van een groot bluesman die nooit de aandacht heeft gekregen die hij werkelijk verdient.

2. www.bluesmagazine.nl - Door Fons Delemarre
Menselijke schedels en knoken sieren de cover van James Harman’s nieuwe cd Bonetime. De foto binnenin toont Harman, zittend op een schedel ter grootte van een forse fauteuil, in een Dr. John-achtige pose en uitmonstering. Ook op de achterkant van het hoesje grijnzen de doodshoofden je tegemoet. Kortom: Bonetime ziet er zo’n beetje uit als een cd van Screaming Jay Hawkins. Dat is echter nauwelijks het geval. Het album bevat onverwacht vintage klinkend muziek in de stijl van de cd Bluestime van Magic Dick en Jay Geils uit 1994. Iets minder jump-jive en iets meer voodoo, dat wel. Harman zegt dat hij de twaalf tracks gekozen heeft uit een voorraad van meer dan 150 (!) nummers en heeft ze opgenomen met topmuzikanten als Gene Taylor, Kirk Fletcher en David “kid” Ramos.
Er passeren nogal wat ongebruikelijke instrumenten de revue: de ‘Kadiddlehopper, a.k.a. pogo cello’, een Afrikaanse Sabar drum en de ‘Washboard Guitar’, een instrument bedacht en gebouwd door gitarist Nathan James, dat op deze cd voor het eerst te horen is op The Clock is Tickin’. Verder present, behalve een prima ritmesectie: blazers, backing vocals van The Harmanettes, puik gitaarspel en de prettig rammelende toetsen van Gene Taylor. Het draagt allemaal bij aan de uitstraling van de cd die, zo blijkt bij beluistering, zeer terecht de titel ‘Bonetime’ meekreeg. Vanaf het titelnummer spat de rauwe energie in het rond en horen we niks meer van Harman’s bluesrock-verleden op albums als Do Not Disturb (1991) en Cards On The Table (1994). Des te meer horen we soepel swingende jumpjive (Bonetime) en (I Am) The World’s Bad-luckest Man, een nummer dat Harman zelf omschrijft als ‘…a jangling, odd-beat rocker bulit on a Gene Taylor piano riff, Alan West’s half-straight beat shuffle and what percussionist Mike Tempo calls the “Howard Johnson Dog Paddle’. Begrijpt u wel…
Ain’t It Crazy klinkt als Fabulous Thunderbirds oude stijl, geen wonder natuurlijk gezien het verleden van Harman, Ramos en Taylor. In Big Boned Galhoren we een geluid dat in de buurt komt van een ongebruikelijk swingende Tom Waits. In Harman’s woorden: ‘It puts me in a country cakewalk frame of mind’. Onvertaalbaar…
Blazers en backing vocals (The Harmettes) krijgen de ruimte in track zes Bad Feet/Bad Hair. Track zeven, Just a Game Goin’ On valt op door de fraaie New Orleans-sound. Wat een bariton sax en een fluitje al niet voor elkaar krijgen. Zo gespeeld leidt een sobere muzikale invulling tot eerlijk klinkende muziek. In track acht begint het ‘geknepen’ zanggeluid van Harman op te vallen in negatieve zin. Het is te veel van het goede als vrijwel ieder nummer klinkt alsof het door een megafoon/harpmicrofoon gezongen wordt. Erg aardig is de uitgebreide uitleg die bij alle nummers op de cd gegeven wordt. Voor liefhebbers is het leuk te weten dat de gitaar op Yo Family (Don’t Like Me) een Gibson E350 uit 1946 is, die gespeeld wordt over een Gibson G-50 versterker uit hetzelfde jaar. De zang van Harman klinkt soms als een kruising van de stemmen van Kim Wilson en Guy Forsyth, maar dan,eerlijk is eerlijk, met iets minder power en energie van met name de zang van Forsyth. Overeenkomst is in ieder geval het speelplezier dat doorklinkt in de muziek van alle drie deze zangers.
Beste tracks: Bonetime, Bad Feet/Bad Hair

3. www.keysandchords.com - Philip Verhaege (5*) - 2015.05.10
Leslie James Harman werd geboren in Anniston, Alabama. Hij begon op zijn vierde met pianolessen en zong, net zoals zoveel van zijn collega vocalisten, met het zingen in het plaatselijk kerkkoor. Na zijn pianolessen probeerde kleine James ook zijn vaardigheden uit op de harmonica. Na verloop van tijd speelde James ook succesvol gitaar, drums en orgel. Na enkele tussenstops en omzwervingen belande hij uiteindelijk midden de jaren ‘70 in Zuid-Californië. Daar zou hij met zijn Icehouse Band ondermeer Big Joe Turner, Freddie King, Muddy Waters, B.B. King, T-Bone Walker, John Lee Hooker, Lowell Fulsom en Albert Collins begeleiden. In 1977 vormde hij dan de James Harman Band. Nu is hij eindelijk terug met zijn debuutalbum voor het label Electro-Fi. En bijna 12-jaar hebben gewacht op dit studioalbum, maar dat wachten is zeker meer dan de moeite waard. De cd bevat 12 originele Harman nummers die reeds eerder werden uitgebracht, en die zorgvuldig werden uitgekozen uit 150 onafgewerkte nummers. James krijgt in de studio backing van Nathan James, Junior Watson, Jeff Turmes, Kirk Fletcher, Gene Taylor, Candye Cane, Alan West en Mike Tempo. De titeltrack zet meteen de toon voor de release. Op deze ruwe parel komen gitaristen Junior Watson en Kirk Fletcher samen met drummer Alan West en bassist Buddy Clark in de spotlights. De old-beat rocker
 ‘(I Am) The World’s Bad-Lucent Man’ wordt verder opgesmukt door de pianoarrangementen van Gene Taylor. In ’ Ain’t It Crazy’ zit de slidegitaar van Jeff Turmes als gegoten. Het tempo wordt verder opgedreven door heerlijke conga drumpartijen en Candye Cane komt het refrein wat verder opsmuken. In de ballade ‘Coldfront Woman’ mag pianist Carl Sonny Leyland de honneurs waarnemen. Kirk Fletcher zorgt dan weer voor sterke gitaarloopjes. Het bluescountry beïnvloede ‘Big Boned Gal’ zorgt voor enkele hilarische opnamen, net zoals de West Coast jump van ‘Bad Feet/Bad Hair’. Dit duet met Candye Cain is voorzien van enkele uitstekende gitaarsolo’s en een opsmukkende hoornsectie. In ‘Just a Game Goin’ On’ wordt het New Orleans street parade sterk aangezwengeld. Jef Turmes dynamische bariton sax en slide gitaar zijn zo complementair met de baslijnen en Harman’s bluesharp.
‘Blue Stretchmark Tatto’ en ‘Yo Family’ zijn alweer sterke begeesterde West Coast bluessongs. Het emotionele ‘Leavin’ Fire’ staat dan weer in schril contrast met de opwindende tunes van ‘Skirt 3:15’. De saxofoonarrangementen van Jef Turmes en Steve Marsch zijn een welgekomen invulling in James harptunes en Kid Ramos gitaarriffs. Helaas zijn we alweer aan het einde gekomen van een schitterende release. ‘The Clock Is Tickin’ brengt ons dan weer naar recht oevers van de Mississippi monding waar de blues in Amerika zijn oorsprong vond. Knap James, maar laat ons alstublieft geen 12-jaar wachten op een volgend pareltje.

James Harman has again surprised us with a brand-new exciting record...

4. www.lahoradelblues.com/criticas.htm - 2015.10.09
Después de una larga temporada sin pisar unos estudios de grabación, tiempo durante el cual James Harman se ha dedicado a realizar giras por más de veintinueve países, a producir a otros músicos o simplemente a vivir la vida, ahora vuelve con más fuerza, ganas e ilusión que nunca para presentarnos este nuevo disco. El álbum incluye doce canciones no publicadas con anterioridad y que Harman tenia a medio escribir guardadas en un cajón de su escritorio, esperando que llegara el día de ser acabadas. Finalmente James las ha recuperado y ahora han visto la luz para deleite de todos los aficionados a su original forma y manera de interpretar los blues. Todas las canciones tienen el denominador común de tratar temas que tienen que ver con la condición humana y en ellas James Harman se reinventa a si mismo, huyendo como siempre de las patrones y clichés fáciles o comerciales. Un gran álbum de este entrañable cantante y armonicista que se ha ganado el honor de encontrarse entre lo mejorcito que habita en este universo del blues. Entre los músicos que han intervenido en este interesante álbum, mencionar entre otros a los guitarristas Junior Watson, Kirk Fletcher, Kid Ramos o Nathan James, los pianistas Gene Taylor y Thomas Mahon, los contrabajistas Buddy Clark y Rick Reed y los baterías Alan West o Mike Tempo. Fantástico disco que hay que conseguir inmediatamente para poderlo disfrutar a conciencia. MUY BUENO.
After quite a long time without setting foot in the recording studios, during which James Harman has done different tours around more than twenty-nine countries, has produced other musicians’ work  or simply has devoted himself to live the life, now he comes back with more strength and enthusiasm than ever to present this new recording. The album includes twelve songs previously unreleased that Harman had not finished to write and were saved in a desk drawer, waiting for the day there would be finished. Now James has worked on them and finally they have seen the light to delight all lovers of his original way to conceive and play the blues. All songs have the common trace of dealing with topics related with human condition. This time James Harman has been able to reinvent himself, always running away from easy patterns or commercial clichés. This is a great album by this lovely singer and harmonica player who has won the honour to be among the best artists who fill the blues universe. Some o he musicians who have participated in this interesting album are guitar players Junior Watson, Kirk Fletcher, Kid Ramos or Nathan James, piano players Gene Taylor and Thomas Mahon, double bass players Buddy Clark and Rick Reed and drummers Alan West or Mike Tempo. Here comes an excellent album you should immediately get to deeply enjoy it. GREAT.

You may also like…

Sale!

James Harman Band -Two Sides To Every Story

Track Listing: 1. My Little Girl – 5:51   2. Two Sides To Every Story – 4:47   3. The…

Read more Read more9,90 7,50

Enrico Crivellaro with James Harman & Finis Tasby

Key To My Kingdom

Hands down the best young guitarist I have heard in the past year doesn’t hail from Chicago or Memphis but…

Read more Read more14,52
Sale!

Mark Hummel’s Blues Harmonica Blowouts

Still Here And Gone 1993

2007

2CD

This 2CD set ‘Still Here and Gone’ Is a retrospective of the Blues Harmonica Bowouts from 1993 through 2007, featuring…

Read more Add to cart16,50 15,73