Blackburn – Brothers In This World

15,73

Out of stock

SKU: Electro-Fi 3443 Categories: ,

Description

"I had a Boss Time last night in Memphis. I saw some really cool bands. There was a band from Canada called BLACKBURN. 3 brothers and a bass player: Very Funky Hammond Organ! Very charged and at heart!"  - David Fricke, Senior Editor, Rolling Stone magazine

Track Listing:
1. My Train – 4:30   2. Good Woman – 3:45   3. Holla Back – 2:44   4. Walkin' in New, New Orleans – 3:49   5. Railroad Song – 3:10   6. I Can't Go Home – 4:25   7. Hey Hey – 2:51   8. Traces – 3:43   9. You Think You Know Me – 4:19   10. I Can't Take It (I Miss Your Smile) – 3:50   11. Still Taking Care Of Business – 3:57   12. Why I Sing The Blues – 4:14   13. White Lighting – 5:01   14. Good Woman Reprise – 5:34

Personnel:
Duane Blackburn (vocals, organ, piano, vocoder) , Brooke Blackburn (guitar, vocals) , Robert Blackburn (guitar, vocals) , Cory Blackburn (drums, percussion) , Andrew Stewart (bass) , Colin Barrett (bass on 2,6) , Mark Ayee (bass on 11-14) , Jojo Bowden (drums on 2,6) , Ted Peters (trombone) , Elena Kapeleris (tenor sax) , Alexander Brown (trumpet) , Steve Kennedy (tenor sax on 4, background vocals on 11) , Gareth Parry (guitar on 9,10) , Geoff Bornes (alto sax on 6)

Reviews:

1. www.bluesmagazine.nl - Gerrit Schinkel
‘I had a Boss Time last night in Memphis. I saw some really cool bands. There was a band from Canada, called BLACKBURN; 3 brothers and a bass player. Very funky hammond organ! Very charged and at heart!’ Deze zinnen van David Fricke van Rolling Stone Magazine staan prominent op de hoes van Brothers in this world, het onlangs verschenen nieuwe album van Blackburn.
Blackburn, een Canadese band, bestaande uit de broers Duane, Brooke en Cory Blackburn en bassist Andrew Stewart. De broers hebben de muziek met de paplepel ingegoten gekregen want hun vader is Bobby Dean Blackburn, een bekende in de R&B scene in Toronto.
En met zo’n juichende reactie op de hoes was ik zeer benieuwd naar het album van Blackburn. Het album opent met a capella zang, maar al heel snel valt het orgel van Duane Blackburn in. Lekkere soulblues. Vervolgens gaat het uptempo in Good woman. Fijn gitaarwerk en de lead vocals van Brooke Blackburn. In Holla back wordt de luisteraar getrakteerd op de lekker “dansende” blazers. R&B in optima forma. In Walking in New, New Orleans verzeilen we in Bourbon Street, in de sferen van Dr. John en Lee Dorsey. Een tamelijk ingetogen song trouwens, met piano en tenorsax.Railroad song is een funky nummer in de stijl van The Meters.
In de slowblues I can’t go home neemt Brooke weer de lead vocals voor zijn rekening en excelleert Geoff Bornes op alt sax. De funk knalt daarna metHey hey weer uit de speakers. Orgel, blazers, pompende bas, vocoder. Herinneringen aan The Average White Band komen spontaan bij mij boven. Ook Traces is weer een lekker funky nummer met een prachtige orgelsolo. In de midtempo soulblues You think you know me wordt weer even wat gas teruggenomen, waarna in I can’t take it de eerste seconden de Average White Band met Pick up the pieces om de hoek komt kijken.
De geest van The Neville Brothers zweeft boven Still taking care of business en die orgelsolo doet erg aan Jimmy Smith denken die in White lightningeen vervolg krijgt, maar dat is dan ook een instrumental van Jimmy Smith en daar heeft Duane een tekst bij gemaakt. Het prijsnummer van dit album. Een andere cover is de B.B. King klassieker Why I sing the blues, met een trombonesolo. Het album wordt besloten met Good woman. Nu is het een slowblues die de eerste versie op dit album overtreft.
David Fricke heeft niets te veel gezegd. The Blackburn Brothers en hun kompanen hebben met Brothers in this world een lekker album gemaakt. Liefhebbers van soul, blues, R&B en funk kunnen hun hart ophalen. En Blackburn lijkt me nu ook typisch zo’n band die live het beste tot zijn recht komt.

2. www.rootstime.be - 2015.06.16
Deze Canadese blues-en funkformatie uit Toronto bestaat reeds een kleine twintig jaar en hadden al vlug een hechte groep fans rondom zich verzameld, die vielen voor hun funky eigenzinnige sound: een originele combinatie van soul, funk en blues. Hun debuut, dat verscheen in 2009 en de toepasselijke titel "Brotherhood" meekreeg maakte die titel ook helemaal waar, want de band bestaat namelijk uit de broers Duane, Brooke, Robert en Cory Blackburn. De broers zijn zonen van Bobby Dean Blackburn, een bekende in de R&B scène in Toronto in de jaren 60. Het album bevatte voor de helft covers,  maar dan in een meer funky jasje. Al snel echter wisten de broers Duane en Brooke, die samen een belangrijke deel van het groepsgeluid bepalen dat ze tot meer in staat waren dan wat covers brengen en daar hun eigen herkenbare stempel op drukken. Langzamerhand begonnen beiden met de hulp van de andere groepsleden aan het schrijven van eigen materiaal. Dat ze hierin volledig geslaagd zijn is dan ook te horen op hun nieuwste album "Brothers In This World", waarop ook bijdragen zijn van een aantal bassisten, o.a. Andrew Stewart, Colin Barrett, Howard en Mark Ayee . En als de blazers Ted Peters (trombone), Elena Kapeleris of Steve Kennedy (tenor sax), Alexander Brown (trumpet) en Geoff Bornes (alto) hun laten horen hebben we een bijzonder prettige blues- en funkplaat, die interessant genoeg is om naar te luisteren. Beslist geen album vol met blues-nummers die je al honderden keren gehoord hebt.
"Brothers In This World" explodeert met sensationele funky blues-aangedreven songs. Naast B.B. King‘s "When I Sing The Blues", dat hier eerder eigentijds wordt gebracht, zijn de 13 andere songs eigen geschreven songs die stuk voor stuk voltreffers zijn. Het viertal vliegt er al meteen in met de opener "My Train", een a capella gebracht nummer, waarbij we meteen al verrast zijn door de aangename stem van Duane Blackburn. Broer Brooke neemt slechts in drie songs de leadvocals over, maar dit is eveneens genieten. Als songs "Good Woman", "Holla Back", "Walking In New, New Orleans", "Hey Hey" en "White Lightning" in de live set van de band ook kunnen rekenen op deze blazers zullen het zeker toppers worden en de dansvloer doen bruisen. Blackburn klinkt niet zo intens funky als the Meters, maar hun bluesy, vaak in N'awlins stijl gebrachte songs brengen genoeg afwisseling om het voor de luisteraar interessant te houden. Hun luchtige, swingende grooves zijn besmettelijk op hun eigen manier. Een album niet te missen dus.

3. www.keysandchords.com - Philip Verhaege (4½) - 2015.05.10
Het album ‘Brothers In This World’ is het debuut op het Electro-Fi Records label voor deze Canadese blues en soulband. De titel van dit nieuwe album verwijst naar het feit dat dit een familie gebaseerde release is. Duane (vocals, orgel), Brooke (gitaar), drummer Cory en Robert (gitaar) zijn zonen van Bobby Dean Blackburn, die zelf een zeer gerespecteerd artiest was binnen de R&B scene in Toronto. Samen met bassist Andrew Stewart doen ze de familienaam alle eer aan. In 2010 wonnen ze zelfs een Maple Blues Award. Hun laatste album ‘Brotherhood’ dateert uit 2009, maar deze ’Brothers In This World’ rechtvaardigt uiteraard het lange wachten. Het 14 tracks tellende album is ondergedompeld met diepe soul, funky R&B, blues en gospelgevoelige composities. Van bij de openingssong ‘My Train’ wordt meteen duidelijk dat Duane over een indrukkend stembereik beschikt. De opvolger ‘Good Woman’ is zelfs een Chicago geïnspireerde boogie, al heeft ‘Holla Back’ wel die herkenbare R&B baslijnen. In de nummers ‘Walking In New, New Orleans’ en ‘Railroad Song’ weerklinken enige echo’s van de wereldvermaarde band The Meters. Het akoestische ‘I Can’t Go Home’ is meteen de eerste en ook enige emotionele ballade. Het wordt zelfs vettig funky met ‘Hey Hey’. De hoornsectie en enkele opwindende orgelarrangementen zorgen voor een wel heel dansbaar geheel.
Het speelse ‘Traces’ is de perfect voorloper voor het funky ingeklede ‘You Think You Know Me’. De orgel vocoder van Duane en enkele knappe gitaarsolo’s zorgen dan ook voor een leuke geestesberoering. Met ‘I Can’t Take It’ (I Miss Your Smile) is het alweer moeilijk stilzitten. De opwindende baslijnen en glinsterende gitaarriffs zijn samen met de backingvocals elementaire toevoegingen voor het nummer. B.B. King‘s ‘When I Sing The Blues’ is de enige cover. Het kreeg meteen ook eigentijdse en dartelende arrangementen aangemeten. ‘White Lightning‘ en het afsluitende ‘Good Woman Reprise’ zijn een party-down notie aan the late-great Jimmy Smith.

The release ‘Brothers In This World’ is provisionally the discovery of the year. Power and soulful vocals and strong arrangements are the main part ...

You may also like…

Various

Blues Piano-Rama

Oct. 29th, 2009 was a memorable night at the Gladstone Hotel Ballroom, a chance to let a quartet of Piano…

Read more Add to cart13,50
Sale!

Bobby Dean Blackburn

Don’t Ask … Don’t Tell

Bobby Dean Blackburn has been singing and playing the Blues, R&B and Rock ‘n’ Roll since the Mid – 1950’s,…

Read more Add to cart13,50 12,10