Rip Lee Pryor – Nobody But Me

13,50

SKU: Electro-Fi 3438 Categories: ,

Description

RIP LEE PRYOR is the son of the late Chicago Blues Legend SNOOKY PRYOR and was raised deeply connected to the Blues Tradition, he’s also very much his own man musically.

NOBODY BUT ME is Rip Lee’s debut recording for Electro-Fi Records, where his Dad recorded from 1998 until his passing. Rip Lee has been making a real name for himself with his solo live performances. The winning mixture of original and classic Blues on the album showcases his distinctive vocal, harmonica and guitar work to great advantage.
Rip Lee Pryor is the subject of a feature article in the Feb. 2014 issue of LIVING BLUES Magazine and “NOBODY BUT ME” may well be considered the best Traditional Blues debut of 2014.

Track Listing:
1. Shake Your Boogie - 3:36   2. Nobody But Me - 3:01   3. You Gotta Move - 4:56   4. Wake Up Baby - 4:02   5. Lonesome - 4:45   6. Crazy Bout You Baby - 2:50   7. Keep Our Business To Yourself - 3:36   8. I Heard The News - 2:56   9. Stuck On Stupid - 3:43   10. I Got My Eyes On You - 2:49   11. Pitch A Boogie Woogie - 3:14   12. One Way Out - 3:46

Personnel:
Richard “Rip Lee” Pryor (vocals, harmonica, guitar) , Alec Fraser (bass, circus drum) , Bucky Berger (drums, percussion)

Reviews:

1. Chicago Reader
“Rip Lee Pryor is an uncut diamond…if the Chicago Blues sound doesn’t go the way of the dinosaur, it will be because artists like Rip Lee have rescued it from the Boneyard”

2. Living Blues magazine
“Rip Lee Pryor is one of the most exciting newcomers on the Blues Scene today”

3.  www.rootstime.be - Erik Schuurmans
“ If the Chicago blues sound doesn’t go the way of the dinosaur, it’ll be because of artists like Rip Lee! “ 
Richard "Rip Lee" Pryor (Chicago °1958) is de zoon van de legendarische “Snooky” Pryor [“Snooky” Pryor (1921–2006) was een Chicago blues harmonicaspeler, die claimde de uitvinder te zijn van de nu gebruikelijke methode, om een mondharmonica te versterken door middel van een kleine microfoon, die door een met de handen gevormde kap wordt afgesloten. Hij bedacht de mondharmonica speelmethode toen hij zijn legerdienst deed. “Snooky” gebruikte deze methode al op zijn albums, die hij einde jaren ’40 en begin jaren ’50 opnam. De Delta blues die “Snooky” speelde was beïnvloed door Sonny Boy Williamson I (John Lee) & II. “Snooky” verhuist rond 1940 naar Chicago. “Snooky” neemt in 1948 "Snooky & Moody's Boogie" op, een van de éérste Chicago albums, met gitarist Moody Jones en  zanger / gitarist Floyd Jones. In 1973 tourt “Snooky” samen met de “American Blues Legends” in Europa en neemt hij met Homesick James in Londen een album op. Zijn bekendste nummers zijn "Judgement Day" (1956), "Crazy 'Bout My Baby" (1989), "How'd You Learn To Shake It Like That" (1989) en "Shake My Hand" (1999)] 
“Rip Lee” begint al vrij jong op de oude mondharmonica’s van zijn vader, de albums van zijn vader na te spelen. Als hij op de middelbare school zit, is “Rip Lee” gitarist in meerdere lokale soul bands. In 1994 speelt hij gitaar met zijn vader en in 1996 nemen ze het album "Mind Your Own Business" op en touren ze in Japan. “Rip Lee” start als zanger / mondharmonicaspeler in verschillende blues bands in the Carbondale area. In 1998 neemt hij "Pitch A Boogie Woogie" op en gaat hij solo optreden. Omdat hij ook nog een job heeft, stapt hij in 2000 uit de muziek business. Na zijn pensioen en een gevecht tegen beenmergkanker, keert “Rip Lee” in 2010 terug in de business, met een “One Man Blues Show”. Hij tourt in Zuid Amerika, Europa en de US en neemt een nieuw album met twaalf tracks op, met vijf nummers van zijn vader, één nummer van Rice Miller en drie eigen nummers.
“Rip Lee” noemt zijn sound “home grown blues” - de blues die hij van thuis heeft meegekregen. Het is een mix van Chicago blues uit de jaren ’50 en van zijn eigen blues. “Rip Lee” kreeg nooit harmonica lessen, maar luisterde naar zijn vader en probeerde het daarna zelf.
Op de opener van het album 1”Shake Your Boogie” (een nummer van zijn vader “Snooky) zijn de invloeden van zijn vader en Sonny Boy Williamson I duidelijk te horen. Het gitaarspel van “Rip Lee” is vrij elementair. Enkel wat bass riffs en zijn harmonica grooves ondersteunen de zang, die erg expressief is. Het expressieve van zijn zang is goed te horen in 3”You Gotta Move”, een cover van Elmore James. “Rip Lee” weet ook heel goed hoe hij in 4”Wake Up Baby” moet omgaan met de Engelse humor, die Rice Miller in zijn versie van deze oude (Engelse) folk song wist te leggen. In dit heerlijke nummer wordt hij ondersteund door de bas en de circus trom van Alec Fraser. 2”Nobody But Me”, de titel song is een eigen nummer, waarin “Rip Lee” met zijn boogie gitaar een rock groove aanhoudt, die de mondharmonica solo’s ondersteunen. Ook 5”Lonesome” is een eigen compositie. In deze sombere slow blues, accentueren enkele heel sterke harmonica solo’s de smekende zang perfect. 8” I Heard The News”, een nummer van zijn vader, is een eenvoudige langzame boogie shuffle, die andere jump blues songs als “Good Rocking Tonight” (Roy Brown / Elvis Presley), “I Feel So Good”(James Brown) en “Snooky’s” “Boogie Twist” oproepen. 9”Stuck On Stupid” is de derde eigen compositie van “Rip Lee”, die door Jimmy Reed boogie grooves geïnspireerd is. In de rockende boogie 11”Pitch A Boogie Woogie” van “Snooky” stuwt het ritme van de drum van Bucky Berger de song, waarin “Rip Lee” opnieuw enkele heerlijke mondharmonica grooves laat horen. We sluiten af met het laatste nummer van Rice Miller 12”One Way Out”, dat hier in eenvoud de deur dicht doet.  
Ben je op zoek naar een blues harmonica album met diepe wortels in het verleden, dat je iets doet, dan is dit de keuze die je moet maken. Je vangt dan meteen ook twee vogels in één klap! “Rip Lee” is niet alleen het fysieke evenbeeld van zijn vader “Snooky”, maar is ook zijn waardige opvolger geworden, die de (familie)traditie van de mondharmonica overneemt en doorgeeft aan de liefhebbers van nu. Dit is genieten geblazen!