Yana Bibb – Not A Minute Too Late

12,10

Out of stock

Description

She is Eric Bibb's daughter and Leon Bibb's granddaughter. With such an upbringing it was only natural for her to become a jazz vocalist in order to carry on this rich family legacy. Whether singing standards or her own delicate compositions, Yana Bibb exudes a likable personality served by a gracious tone of voice and a peerless musicianship.

Her musical instincts are right on target whether she deals with swing or more intimate music. Backed by her father's guitar on "Oceans" or her grand father's presence on "Send Love", her voice becomes even more intimate and touching, filled with sincerity and simplicity. No stranger to either jazz, soul, folk, or blues, Yana Bibb's aesthetic seduces on every track of a wonderful album. A real discovery and the evidence that the Bibb name is here to stay.

Track Listing:
1. Save Your Love for Me - 2:46   2. Not a Minute Too Late - 4:06   3. Bare It All - 3:06   4. You Don't Know What Love Is - 6:05   5. Need You - 4:28   6. I'm Gonna Lock My Heart - 2:58   7. Deceitfully Sunny - 3:06   8. Oceans - 4:42   9. Send Love - 4:02   10. Huldrans Sang - 5:34 

Reviews:

1. www.rootstime.be - Antoine Légat
Yana Bibb… De achternaam klinkt de blues- en rootsadept niet onbekend in de oren… Wat zeggen we: …klinkt als hemelse muziek in de oren van diezelfde fanaat. Yana is effectief de dochter van Eric Bibb, dus de kleindochter van Leon Bibb. Pianist John Lewis van het The Modern Jazz Quartet was haar grootonkel (Hun ‘Blues On Bach’ is een geraffineerd stuk cross-over van jazz en late barok, dat we na veertig jaar nog altijd niet beu zijn) En dat in een familie waar monumenten alsPete Seeger, Odetta en Paul Robeson vriend aan huis waren. Al is die voorgeschiedenis natuurlijk een interessant uitgangspunt als je zelf je weg wil banen in de muziekwereld, toch is het geen garantie voor succes, want de enige factoren die dat bepalen zijn, naast de onontbeerlijke dosis geluk en een goede gezondheid, je eigen talenten, het inzicht waar je sterkste troeven liggen, en de visie, de goesting en de wil om er ergens iets mee aan te vangen. Vanzelfsprekend? Jawel, maar niet vanzelf gebeurend.
Waar pakweg een Cassie Taylor en een Shemekia Copeland de bluesavenues van hun respectievelijke vaders Otis en Johnny bewandelen, koos Yana Bibb een andere weg. Misschien niet onverwacht gezien de achtergrond van de frêle dochter van een Finse moeder. Erics partner sinds heel lang, Sari Matinlassi, is sinds een aantal jaren zijn manager (hun relatie werd in 2011 bekroond met een formeel huwelijk) Het multiculturele zit in de jongedame met de stralende glimlach ingebakken: ze werd geboren in Manhattan, groeide op in Zweden (Eric was naar Stockholm verhuisd), woont tegenwoordig meestentijds in New York. Pa bood haar vanzelfsprekend alle kansen om in contact te komen met een onwaarschijnlijke rij boeiende muzikanten uit de blues, de jazz en andere Americana. Maar er was ook de opkomst van de ‘wereldmuziek’, culturele revolutie die in Zweden allerminst ongemerkt voorbijging, én er bestaat bovendien zoiets als een bruisende, zeer diverse Scandinavische muzieksien. Het ontging haar duidelijk niet.
Yana volgde jazzzang in de City College van New York. Dat doet al vermoeden dat haar eerste full cd ‘Not A Minute Too Late’ (er was al in 2007 de EP met 3 songs ‘Heartzone’) de jazz toer opgaat, al is ie dan uitgekomen op het bekende Franse blueslabel Dixiefrog. Opener ‘Save Your Love For Me’ (van Buddy Johnson) zit inderdaad in de nightclub jazzy sfeer. Dat Yana kan zingen, weet je al na dat eerste nummer. Maar het daaropvolgende titelnummer gaat een versnelling hoger, krijgt een Latin ritme mee en een puik koperblazersarrangement. Yana schreef het nummer zelf, dan wel samen met haar producer Glen Scott, die in dit nummer zorgt voor een reeks instrumenten. De nachtclub keert terug in Yana’s ‘Bare It All’, dat iets heeft, zo niet van Diana Krall, dan toch van Norah Jones, maar die speelt dan wel zelf piano. Hier is dat bijna overal Alessandro Fadini, blijkbaar haar vaste pianist (ze treedt er in mei mee op in New York)
In het volgende ‘You Don’t Know What Love Is’ schittert Fadini (luister naar de verstilde intro en de solo: die stralen klasse uit!) Ook de zangeres scheert hier hoge toppen, wat de beluistering van deze standard van Don Raye & Gene De Paulzowat het hoogtepunt van de cd maakt. We moesten denken aan de uiterst afgewerkte maar toch meeslepende stijl van Fiona Apple. Het mag veel breder in het volgende ‘Need You’ van Yana zelve: ook hier zorgt Scott voor een aantal instrumenten, maar er is tevens een strijkersensemble (o.l.v. Eric Arvinder) dat samen met de backings van Scott en Sara Bergkvist, de elegante en grootse melodielijn ondersteunt. Een frisse wind vanuit het hoge noorden waait doorheen dit prachtige lied: ook dit is een richting die ze aankan en beslist mag overwegen verder te exploreren.
Yana houdt blijkbaar van confrontaties, want alle nummers van de plaat zijn anders, staan tegenover elkaar. Een ultra klassiek ‘I’m Gonna Lock My Heart’ (Jimmy Eaton-Terry Skand) plaatst ze naast zwierige ballad ‘Deceitfully Sunny’. Een kniesoor die hier wat op te zeggen heeft, want het zit allemaal fijntjes in mekaar. Het volgende ‘Oceans’ schreef ze met papa Eric, die haar begeleidt op akoestische gitaar, wijl Fadini zorgt voor een paar accenten op de Fender Rhodes. Intiem is hier het orderwoord. Het volgende ‘Send Love’ is helemaal van pa en dat is niet toevallig: hij is immers de link tussen grootvader en kleindochter. De symboliek is niet mis te verstaan: drie generaties in liefde verbonden. Al is het geen ‘duet’ in de klassieke zin, Yana zingt het samen met haar legendarische opa Leon (°1922!) De opname (of de afwerking ervan) kan niet anders dan een ongelofelijk emotioneel moment geweest zijn.
Maar daar is het slotakkoord al, met nummer tien om precies te zijn, en in contrast met het iets meer cerebrale ‘Send Love’, is dat eindpunt, na een intro van stem en diep gestreken contrabas, een vrij licht walsende jazzballad. Er is echter een bijkomend aspect: ze zingt hem in de originele taal, zoals de titel al suggereert: ‘Huldrans Sång’ is namelijk van de hand van Zweedse (vooral jazz)pianiste, componiste en gevierde actrice Monica Dominique (tekst: Lars (Lasse) Sjöberg) Je hoort plots een andere, met veel aplomb fraserende Yana Bibb. Het in Scandinavië vaak gecoverde nummer rondt de cd dan ook af met de nodige schwung (al is de cd beslist nergens ‘uitbundig’, misschien op de title tune na, en dan nog!) Ook via het Zweeds en de toch andere vereisten qua zangstijl die ze moeiteloos haalt, bezit Yana Bibb troeven. Het moet allemaal nog rijpen, ze moet nog schaven aan haar techniek, ze moet nog een stuk leven én zich inleven, maar ze heeft alles bij elkaar genomen nogal wat ijzers die ze in de toekomst in het vuur kan leggen. Maar ze schonk ze dit ‘Not A Minute Too Late’ en voorlopig zijn we uitermate opgetogen met dit caleidoscopisch, onderhoudend en bijwijlen zeer geslaagde muzikale feest.

You may also like…

Sale!

Yana Bibb

Afternoon In Paris

This is Yana Bibb’s second album ! “Afternoon in Paris” is produced by Swedish blues guitar player Staffan Astner and…

Read more Add to cart12,00 10,89