Rob Tognoni – Energy Red

From Tasmania, Australia, Rob Tognoni delivers a 100% powerfully charged experience with every performance. After 30 years his explosive guitar playing and unique songs are now being compared with the greats of his genre and have firmly established him in the European venues & festivals as well as gaining many fans of hard blues rock worldwide. Her is the Rob’s new studio CD : “Energy Red” which contains 9 original tracks, as well as 4 covers from The Marshall Tucker Band, Crowded House, Rolling Stones & Australian bluesrock legends, Chain. A real boogie-rock oriented record, full of ideas and inventiveness!

Track Listing:
1. Take You Home Now - 5:40   2. Boogie Don't Need No Rest - 4:04   3. Fire From Hell - 3:31   4. Someone To Love Me - 5:23   5. Don’t Love - 5:02   6. Queensland Heat - 4:03   7. Blue Butterfly (Seven Reasons) - 4:50   8. Can't You See - 6:02   9. I Remember When I Was Young - 4:46   10. As Tears Go By - 2:35   11. Better Be Home Soon - 2:40   12. So Fuckin' Bored - 2:58   13. I Wanna Play An Iggy Pop Record Today - 2:30

Personnel:
Rob Tognoni (vocals, guitar, percussion) , Kel Robertson (keyboards) , Frank Lennartz bass) , Mirko Kirch (drums) , Leigh Robertson (didgeridoo, percussion)

Reviews:

1. www.bluesmagazine.nl - Paul Scholman 
Een nadere introductie van de inmiddels 50 jarige Tasmaniän Devil, Rob Tognoni is eigenlijk al niet meer nodig. In 1994 stuurde Rob een demo naar Dave Hole, de begenadigde slide specialist uit Australië, nadat Rob jaren zonder veel succes speelde met allerlei bandjes. De man is door landgenoot en bluesgigant Dave Hole, die al jaren aan de weg timmerde in Europa opgepikt en introduceerde hem bij het platenlabel Provogue in Europa en 2 maanden later bood de platenmaatschappij hem een contract aan. Het resultaat zijn tot nu toe 11 CD’s.
Na de vorige Cd van Rob Tognoni  “Rock And Roll Live” (medio 2009) hoefden we niet heel erg te lang te wachten op Energy Red. Tijdens optredens, getuige “Rock And Roll Live” zit de man vol Energy en kennelijk was dat reden om de nieuwe CD dan ook zo te noemen, getuige zijn elfde CD op rij.
Op  deze CD staan 9 eigen nummers en 4 covers van o.a. “Can’t You See” van The Marshall Tucker Band; “Better Be Home Soon” van Crowded House;  “As Tears Go By” van The Rolling Stones en Australian Bluesrock.
Stijlen: Blues, Bluesrock, Rock en Roll. Zijn grote voorbeeld is AC/DC, die hij op 14 jarige leeftijd zag spelen, terwijl hij net zijn gitaar aan het “ontdekken” was en kon niet geloven wat hij hoorde.
De invloed van AC/DC is meteen hoorbaar op het eerste nummer van de CD “Energy Red”, Take You Home Now. Stevig begin, met een strakke slaggitaar, waar de solo’s doorheen lopen. Mooi nummer om een optreden mee te openen zou ik zeggen. In “Boogie Don’t Need No Rest” verraad de titel een beetje de start van de CD: hangt aan elkaar van verschillende gitaarrifs. Een lekker snel nummer onder invloed van Hip Hop. “Fire From Hell” behoeft eigenlijk geen uitleg. Stevig, stoer rockend vervolg.
Het eerste rustpuntje op deze, tot nu toe energieke plaat is: “Somebody To Love Me”. Een beetje Walter Trout sfeertje door gitaartje met op de achtergrond dat specifieke orgeltje. “Don’t Love” begint spannend met percussie. Gitaar neemt over met een drietraps rifje. Klinkt weer best om op een zaterdagochtend mee wakker te worden. Beetje Stones-achtig, alleen het stemmetje lijkt niet op die van Jagger. “Queensland Heat” doet een beetje aan Bryan Adams denken. Zang klinkt zeker net zo hees.
“Blue Butterfly” deed mij meteen aan Phil Lynott denken op een of andere manier. De zang en gitaarspel riepen herinneringen aan Thin Lizzy en met name Phil Lynott op uit die tijd.
Het rijtje Covers die ik aan het begin van dit betoog aan heb aangekondigd staan achter elkaar op de schijf: “Can’t You See” is een cover van The Marshall Tucker Band. “I Remember When I Was Young” Matt Taylor & Chain (Australia) is een lekker onderhoudend rockend nummertje. De “As Tears Go By” cover van de Stones klinkt bijna net zo zoet als Jagger dat deed in zijn begin jaren. Geen violen echter, maar het sfeertje van toen wet Tognoni toch naar boven te halen met zijn akoestische gitaar. “Better Be Home Soon” gecovered van Crowded House. Ook een bewerking die door de beugel kan.
Met “So Fucking Bored” heeft Tognoni van de nood een deugd gemaakt. Tijdens het vervelen heeft hij niet stil gezeten. “So Fucking Bored, Shaped Me To Tears” lonkt al een beetje naar het volgende nummer, maar ik wil niet op de zaken vooruit lopen. Het basloopje is swingend en langzaam wordt duidelijk dat de verveling een opbouw heeft. De gierende gitaar jankt lekker door de kamer en de bass geeft geen krimp en swingt lekker door. Lekker nummertje om je verveling bij weg te draaien en de buren te verwennen met het laatste rifje en de laatste schreeuw van Rob dat de verveling heeft toegeslagen. En om de buren op een toegift te trakteren: “I Wanna Play An Iggy Pop Record Today” Klinkt punkerig zoals de titel doet vermoeden. Iets te weinig Stooges ingrediënten lijkt me, maar die waren destijds een instituut op zich, en je moet er van houden. Rob Tognoni loopt er niet voor weg. Ik hoop niet dat hij met dit nummer de zalen doet leeglopen.
We kunnen gerust stellen dat dit een zeer afwisselend plaatje is met allerlei stijlen van blues en “punkerig” tot akoestisch gecoverd werk aan toe. Tognoni maakt gebruik van de invloeden vanuit zijn jeugd, maar hij schuwt het niet om er wat hip hop aan toe te voegen in tekst als samples van gitaarrifs, wellicht om de jeugd te triggeren? Ik vind er weinig mis mee. Maar wie ben ik?