Chris Kramer & Beatbox ‘n’ Blues – On The Way To Memphis

featuring Kevin O' Neal)

Track Listing:
1. Harp Boogie - 1:58   2. BO - 3:44   3. Have a Good Time - 4:28   4. Came to the City - 4:04   5. In the Beginning There Was Rhythm - 2:41   6. Unknown Master of the Blues - 6:15   7. I Always Wanted to Sound Like James Brown - 4:05   8. Wait Until Tomorrow - 3:17   9. I Am Different - 4:02   10. Now I'm Found - 3:27   11. Homesick James - 3:05   12. Ich gab dir meine Liebe - 4:34   13. Slippin' Through My Hands - 3:13   14. Benedicita - 5:30

Personnel:
Chris Kramer (vocals, harmonicas, guitars) , Kevin O Neal (beatbox) , Sean Athens (guitars, backing vocals) , Paddy Boy (guitars, backing vocals)

Reviews:

1. Bluesmagazine.nl - Martin van der Velde
“Crazy” Chris Kramer komt op 3 februari 1970 als Christian Kramer in Marl Duitsland ter wereld. Al op jonge leeftijd begint Chris met mondharmonicaspelen. Zijn vader, die het instrumentje ook beheerst leert hem de grondbeginselen van het harmonicaspel en uiteindelijk zal Chris Kramer er zich zover in ontwikkelen dat hij zijn boterham ermee kan verdienen. Op zijn achttiende begint hij als bluesmuzikant op te treden, eerst alleen als harmonicaspeler maar al snel ontdekt hij dat hij ook vocaal zijn mannetje staat en later zal hij ook zijn talent als gitarist gaan onderkennen. In 1995 neemt Kramer met de Bluebyrds zijn eerste album ‘Born With The Blues’ op, dat in hetzelfde jaar gevolgd wordt door ‘Saw The Light’. In 1996 neemt hij  nog met de Bluebyrds ‘Don’t Ask Me Who’s To Blame’ op, maar ondertussen gaan zijn gedachten steeds meer uit om onder eigen naam verder te gaan. In 2000 verschijnt zijn debuut album ‘Journey’ waarop muzikanten als Pete York, Collin Hodgkinson en Albie Donnelly voor de nodige ondersteuning zorgen. Met zijn formatie de Bluesbyrds neemt hij in 2001 het album ‘Live, Made In Germany’ op en verschijnt er vanaf dat jaar tot en met 2003 jaarlijks een ‘‘Crazy’ Chris Kramer & Friends’ album waarop zijn vrienden Long John Baldry, John Kirkbride,  Helge Schneider, Pete York, Collin Hodgkinson, Albie Donnelly, Hakim Ludin, Jack Bruce, Collin Hopkins, Tom Shaka, Bernard Allison en Slidin’ John hem assisteren. Naast zijn bandactiviteiten bouwt Chris Kramer gestaag aan solo activiteiten en begeleidt hij zichzelf op harmonica en dobro gitaar. Al snel kiest Chris Kramer ervoor om ook in het Duits te gaan zingen en dat levert plaatmateriaal op als  ‘Komm Mit’ (2008), ‘Unterwegs’ (2009), ‘Kramer Kommt’ (2011) en ‘Unterwegs Zur Sonne’ (2013). Ook de cd ‘Chicago Blues’, die hij met Pinetop Perkins, Willie ‘Big Eyes’ Smith, Bob Stronger, Frank Karkowski en gastenmuzikanten Mick Taylor en Riley Osborne in 2010 in Austin, Texas,  vastlegt zing Kramer Duitstalig in, maar hetzelfde album zal in 2013 ook in een Engelstalige versie verkrijgbaar zijn en daardoor meer voor een internationaal publiek toegankelijk zijn. Een cd vol heerlijke op Chicago blues geschoeide muziek, die van het begin tot het eind boeit en waarvan we een aantal tracks, Harp Boogie, Homesick James en Unknow Master in een nieuwe versie op de zojuist verschenen cd gaan terug horen. Zijn samenwerking met een van de oudste Duitse blues en rock band de Pee Wee Bluesgang levert in 2010 het album ‘Back On The Road Again’ op.
Met gitarist Sean Athens en beatboxer Kevin O Neal vormt hij sinds enige tijd de formatie Chris Kramer & Beatbox ’n’ Blues waarbij authentieke blues gecombineerd wordt met beatboxing, een muziekstijl die in de zeventigerjaren uit de doowop is ontstaan waarbij de stem en ademhaling gebruikt wordt om percussie instrumenten te imiteren en ook wel vocale percussie wordt genoemd. Kevin O Neal is een beatboxer van formaat, hij weet in zijn eentje met overtuiging het slagwerk in te vullen getuige de openingstrack Harp Boogie van de cd ‘On The Way To Memphis’, waar ze ook daadwerkelijk naar toe zijn gegaan om deel te nemen aan de afgelopen editie van de International Blues Challence. Met flink overstuurd harmonicaspel en stevig gitaarwerk vormt deze instrumentale rockende shuffle vol breaks een ijzersterke opener. Het gitaargeluid wordt nog steviger in Bo, die op een groovy ritme is opgebouwd en waarin Kevin O Neal met zijn super percussieve Beatbox enorm veel vaart toevoegt. Het poppy klinkende Have A Good Time heeft een funky ondertoon met fraaie op akoestisch gitaar gespeelde riffs van Sean Athens en akoestisch harpwerk van Kramer. Verrassend is het tussen stuk met extra ruimte voor de Beatbox waarin met overstuurd gitaarspel wordt ondersteund. Pas in Unknown Master Of The Blues komt het geheel wat tot rust. Chris Kramer hanteert hier een chromatische harp en blend geweldig met het op Fender Stratocaster gespeelde gitaarwerk van Sean Athens. Vrolijke  poppy klanken bepalen het op Dobro gespeelde I Always Wanted To Sound Like James Brown en vormt zo een mooie tegenhanger op de voorgaande slowblues. Heerlijk slide spel in Wait Until Tomorrow en I Am Different. Hoochie Coochie Man heeft model gestaan in het met stevig gitaarspel en overstuurde harp ingespeelde Homesick James en knalt werkelijk de speakers uit. Twee slidegitaarpartijen waarvan de een op links en de andere op rechts die elkaar geweldig aanvullen bepalen het intro van Ich Gab Dir Meine Liebe, zoals doet vermoeden zingt de overigens uitstekend zingende Cris Kramer in het Duits. Na de vlotte old school shuffle Slippin’ Through My Hands zijn we aangeland bij de laatste track van dit album. Benedicita, die een intro kent met zeer fraai en jazzy gitaarwerk en waarin Chris Kramer zeer sfeervol chromatisch harmonica speelt. ‘On The Way To Memphis’ staat als een huis, een meer dan aangename verrassing mag ik wel zeggen. De combinatie van gitaar, harmonica met beatbox is zeer geslaagd. Sean Athens heeft ieder nummer van een eigen gitaarsound voorzien door te kiezen voor een andere gitaar of een andere instelling van de effecten, waardoor het album zeer gevarieerd is gaan klinken.  Voeg daarbij het bij tijd en wijle virtuoze akoestische en overstuurde harpwerk van de ook nog eens uitstekend zingende Kramer en je levert een juweeltje van een schijf af.