Bjorn Berge – Blackwood

Bjørn Berge is a true virtuoso. Those who’ve seen him live can testify to the man’s astounding mastery of the 12-string guitar, to the bewildering fluency of his slide work. A mix between a steam train at full speed and a four-piece band. “Back Wood” gives proof that blues, heavy metal and country music share roots that have spawned tasty fruits in the North as well as the South!

Track Listing:
1. In & Out - 3:24   2. Once Again - 3:39   3. Accused - 3:32   4. Going To Brownsville - 4:21   5. Blackwood - 4:16   6. Woodstock - 5:11   7. Sick ’N Tired - 3:30   8. Same Old Fool - 3:52   9. Blues For One - 4:05   10. Those Days - 3:32   11. Darkness 4:31

Personnel:
Bjørn Berge (vocals, guitars, banjo, percussion) , Kjetil Ulland (bass on 1, synthesizer on 1, percussion on 1,5,7,10) , Karl Christian Grønhaug (saxophone on 2)

Reviews:

1. www.rootstime.be - Blowfish
Wie ooit de Noorse “Stringmachine” Bjørn Berge live de snaren van zijn twelve string gitaren zag geselen, zal me onmiddellijk bijtreden wanneer ik zeg dat deze stoere bink een unicum is op deze aardbol. Twee jaar geleden verraste hij ons met een zeer intiem en gevoelig album, “Fretwork”, dat meer zijn folk en singer-songwriter kant belichtte. Op zijn schitterende nieuwkomer “Blackwood” keert hij terug naar zijn gekende rootsklank in een mix van folk, blues, rock en funky ritmes, waar de instrumentale escapades perfect uitgebalanceerd ten dienste staan van elke song en niet omgekeerd.
Met zijn unieke, percussievolle speelstijl hoort Bjørn Berge thuis in de eregalerij der grote akoestische twaalfsnaar gitaristen zoals onder andere “Leo Kottke”. Zijn typerende stijl puurde hij echter uit zijn eerste liefde, de bluegrass, waarin hij als dertienjarige zijn eerste stappen zette op banjo. Net die razendsnelle en uiterst moeilijke bluegrass techniek transfereerde hij op gitaar, en dan nog op een moeilijker bespeelbare twelve string. Geen probleem echter voor de krachtige handen van deze Scandinaviër die de rijke harmonische klanken en de natuurlijke chorus van deze veel besnaarde gitaar volledig eer aandoet . Bjorn is niet enkel een gitaar technisch unicum, maar ook een begenadigd songwriter en zanger, die zich, mede met zijn donkere bariton, een weg naar het succes baande. Vandaag presenteert hij ons zijn elf songs tellend album “Blackwood”, waarvan er negen van eigen hand zijn, aangevuld met twee naar zijn hand gezette covers.
Bjorn kondigt de plaat aan als een terugkeer naar zijn roots, en instrumentaal is dit ook zo, maar toch laat hij sinds “Fretwork” meer en meer in zijn ziel kijken in diepgaande teksten van zelfreflectie en zijn kijk op zijn omgeving. Het album trapt fenomenaal af met het super funky rockende “In & Out”, een waar ambiancenummer, dat menige concertzaal zaal laten deinen op handklappercussie, met een heerlijk meezingrefrein, een kletsende gitaarbeat en een dartel tokkelende banjo, opgeluisterd door bas, stompende percussie en een als penny whistle klinkende synthesizer van Bjorn’s rechterhand, Kjetil Ulland. Andere footstompers, met een stevige baskick en heerlijke slide rifs, zijn het nijdige “Accused”, waar hij de hand in eigen boezem steekt als zijn vertrouwen misbruikt wordt en “Those Days”, dat met bliksemsnelle fingerpick’s met heimwee terugblikt naar het vuur en avontuur uit zijn jeugdjaren, gedrenkt in “Leffe Blond” en “Camel “Lights”. Een virtuoze instrumental mag natuurlijk niet ontbreken en de eer valt hier te beurt aan het titelnummer “Blackwood”, dat een sfeervolle demonstratie van Bjørn’s meesterlijk gitaarspel demonstreert, met de nadruk op subtiliteit en genuanceerdheid. Als covers koos Bjørn één van zijn favoriete blues nummers uit, namelijk “Going To Brownsville”, van John Estes, dat nu, op een traag stompende beat, een volledige akoestische twelve string bewerking meekrijgt tegenover de versie op zijn zelf getiteld debuutalbum uit 1994, waar een elektrische slide dit nummer doorkruist. Knap is ook het van Joni Mitchell geleende “Woodstock”, dat zweeft op Bjørn warme stem en heerlijke flageoletten. Bjørn mag er, met zijn imposante atletische look, onkwetsbaar uitzien, hij toont zich meermaals van zijn gevoeligste kant op dit album. In het trage, met doordringende saxofoontoetsen van Karl Christian Grønhaug opgeluisterde “Once Again”, hoor je een bezorgde Bjorn Berge, die uitkijkt naar rust en vrede binnenin en in “Sick ’n Tired” kan hij gelukkig zijn woede over bedrog en leugens in een relatie op zijn snaren koelen. Het album sluit af met een ingetogen getokkeld “Darkness”, dat zijn titel niet gestolen heeft en geslagen en moedeloos voortstrompelt met een donkere kerkerstem als een duistere Mark Lanegan, op zoek naar bevestiging in een teken van liefde.
Bjørn Berge mag met “Blackwood” weer een pluim op zijn gehoornde Viking helm bijsteken. Gitaarpuristen kunnen op dit album gegarandeerd hun hart ophalen bij deze hedendaagse topper op twelve string gitaar, maar er is meer. “Blackwood” ’s kwaliteiten liggen niet enkel in Bjørn’s gitaarspel, maar laten ook zijn talent als gevoelige songwriter bovendrijven, met inspirerende composities en teksten. Hiermee strekt hij zeker zijn vleugels uit naar een breder publiek en met het tekstboekje in de hand krijgen deze schitterende songs pas hun volwaardige betekenis. Zo schenkt “Blackwood” je The Best Of Both Worlds.