Bill Deraime – Après Demain

Here is APRES DEMAIN the BILL DERAIME’s brand new album. A mix of new songs and of « revisited » older material like this BABA BOOGIE, becoming BOBO BOOGIE with the SANSEVERINO’s help. Bill has cut some covers too, like « Les CACTUS » a Jacques DUTRONC’s song rearranged by Fred CHAPELLIER (the last Dutronc’s guitarist), or the REVEREND GARY DAVIS DEATH DON'T HAVE NO MERCY (Gary Davis, definitely one of the first artists in Bill's heart). Also, a lot of good musicians helped Bill to cut this album like (among others) Mauro SERRI (electric guitars) or Jean Alain ROUSSEL (Keyboards) who played Hammond B 3 on the reggae songs and brought his unique talent to this recording.
Bill is still there and still at his best… !

Track Listing:
1. Il braille - 4:06   2. La pieuvre - 4:57   3. Mon obsession - 4:54   4. Rien d'nouveau - 3:56   5. Je rêve - 4:37   6. Esclaves ou exclus - 3:58   7. Y'en avait marre - 4:51   8. Aprés demain - 3:54   9. Les cactus (feat. Fred Chapellier) - 2:45   10. Le vieil homme - 4:00   11. Death Don't Have No Mercy - 3:34   12. Bobo Boogie (feat. Sanseverino) 3:26

Personnel:
Bill Deraime (guitars, vocals) , Mauro Serri (guitars, backing vocals) , Jean Roussel (Fender Rhodes, Hammond B3, clarinet, bass, accordeon) , Didier Le Roux (clarinet, backing vocals) , Denis Ollive (bass, backing vocals) , Stéphane Pijcat (drums, backing vocals) , Jidé Jouannie (bass on 12) , Xa Mesa (drums on 12)

Reviews:

1. www.rootstime.be - Dani Heyvaert
Kijk, dit noem ik nu eens een prettig weerzien, zie. Dik dertig jaar geleden was "Plus la Peine de Frimer" een zomer lang de LP die me een zomer lang gezelschap hield tijdens de avonden van de zomerkampen met de mutualiteit in Zwitserland. Als de kinderen naar bed waren en de activiteiten voor de volgende dag afgesproken, kwam er een beetje vrije tijd voor de monitoren en was dié plaat van Bill Deraime met voorsprong de meest gedraaide.
Beweren dat de naam van Bill Deraime hier bij ons grote bellen doet rinkelen,zou de waarheid flink geweld aandoen. En toch, beste vrienden: ook bij onze Zuiderburen wordt blues gemaakt en nog wel op hoog niveau. Bill Deraime doet dat nu al bijna vier decennia en meer dan twintig platen lang.
"Après Demain" -bemerk de afwezigheid van koppelteken- betekent hier dus niet "overmorgen" maar wel "wat komt na morgen", is een echte Deraimeplaat: knappe melodieën, in blues, soul en funk gedrenkt, maar vooral tot een eigen geluid verwerkt. Daar overheen debiteert hij in zijn onnavolgbare stijl, zijn Franse teksten, die vaak heel teder en poëtisch zijn, wat een beetje vreemd overkomt voor iemand met het rauwe stemgeluid dat het zijne is. De titelsong is overigens een schitterende trage blues -en een liefdesliedje- met een beetje een Knopfler-klank in de gitaar.
Het bewijst alvast dat blues in het Frans mogelijk is -al wisten we dat sinds Karim Albert Kook al een tijdje, natuurlijk- en dat een vette hammondpartij noch een scheurende sologitaar zich ook maar iets aantrekken van de taal waarin er rond hen heen gezongen wordt. "Blues is a feeling", weet u wel...
Die feeling moet alvast een paar Hele Grote Meneren opgevallen zijn: Fred Chapellier - nog zo'n monument van de Franse Blues- speelt mee op de heerlijke versie van Dutroncs "Les Cactus" en Stéphane Sanseverino is van de partij op het afsluitende "Bobo Boogie".
Eén track wordt in het Engels gezongen: "Death don't have no mercy" is niet voor niks van Reverend Gary Davis en dus onvertaalbaar. Deraime komt er heel goed mee weg, al hoor ik hem toch het allerliefst in zijn eigen songs en zeker als hij, zoals in "Y en avait marre" volledig loos gaat.
U begrijpt het al: u zal van mij geen onvertogen woord lezen over de nieuwe van Bill Deraime, au contraire! Dit is namelijk een bijzonder fraaie plaat van een man die in de loop van de jaren uitgegroeid is tot een echt instituut en dat is volkomen verdiend. Gun uzelf eens een uitstapje naar het zuiden en ga hier eens naar luisteren!